Prolog

Siedziałam w samolocie i patrzyłam na wiszące na niebie obłoki. Już prawie byłam na miejscu. Przez rok nie byłam w mieście. Mieszkałam u swoich rodziców. Teraz wracam do brata. Już z nim mieszkałam i nie było za słodko. Samolot zaczął lądować. Spokojnie wyszłam z samolotu. Weszła do głównego holu. Szukała wzrokiem brata. W końcu zobaczyłam blond czuprynę i podeszłam do niego.. Stał oparty o ścianę. Na mój widok lekko się uśmiechnął. Zabrał ode mnie torbę i ruszył w kierunku parkingu. Jego samochód był czarny, sportowy. Po prostu cudo. Każdy taki chciał. Dostał go od rodziców. Żeby miał jak jeździć do szkoły. Wsiedliśmy do samochodu. Odpalił go i zaczął jechać jak najszybciej mógł.

-Gdyby tata się dowiedział.

-Ale nie wie. Więc się zamknij. Dzisiaj robię imprezę i przez to, że przyjechałaś nie będę jej odwoływał.

Spojrzałam niego wkurzoną miną.

-I co? Jak zawsze mam siedzieć w swoim pokoju? Zamkniesz mnie tak jak to zrobiłeś, kiedy miałam 13 lat?

-Nie wtedy to był zły pomysł.

-O dziękuję. - Powiedziałam z ironią.

Zatrzymał się na podjeździe przy małym domku. Otworzył drzwi i wpuścił mnie pierwszą do środka.

Weszłam i poczuła straszliwy sapach, zobaczyłam walające się rzeczy na podłodze.

-Czy ty tu nie sprzątałeś, od kiedy pojechałam?

-Może raz. A co?

-Jest tu strasznie.

-Sama nie jesteś czyścioszkiem.

-Ale nie do takiego stopnia.

Otworzyłam wszystkie możliwe okna w tym domu. Pozbierałam rzeczy z podłogi i odłożyłam na swoje miejsce. Wyjęłam odkurzać z kantorka.

-Może byś mi pomógł?

-Jesteś świetna dajesz! Posprzątasz to w sekundę!- Krzyczał jak kibic na meczu. Nawet nie oderwał wzroku od telewizora.

-Dzięki jesteś pomocny.

-Do usług.

-A teraz rusz dupę i bierz mopa. – Nakazałam.

Wstał niezadowolony. Wziął wiadro nalał wody i płynu. Po chwili zaczął szorować mopem przedpokój. Razem poszło nam dość szybko. Wybiła dziewiętnasta, a my sprzątnęliśmy prawie cały dom. Oprócz mojego i jego pokoju. Nie będę mu tam zaglądać. Pewnie wygląda, jak w chlewie. Weszłam do siebie do pokoju i zaczęłam sprzątać. Po kilku minutach usłyszałam pukanie do drzwi. Te jego imprezy. Zamknęłam pokój na klucz i położyłam torby na łóżku. Pomieszczenie wyglądało identycznie, gdy stąd wyjeżdżałam. Tylko kusz pokazał się na meblach. Zaczęłam ścierać kurz i odłożyłam rzeczy na swoje miejsce. Położyłam się na łóżku i usłyszałam krzyki przyjaciół Deidary. Wzięłam słuchawki z telefonem, włączyłam głośno muzykę i poczytałam mangę.

Niedziele spędziłam na siedzeniu w domu. Deidara gdzieś wybył na cały dzień. Wieczorem poszłam spać. W poniedziałek wstałam o 6. Wzięłam swój mundurek i weszłam do łazienki.

-Wynoś się stąd. 

Wybiegłam z łazienki, jak oparzona.

-Zamykaj na przyszłość łazienkę. – Krzyknęłam mu.

-Zapomniałem, że wróciłaś. – Oznajmił spokojnie.

Za 10 minut Deidara wyszedł z łazienki miał na sobie tylko ręcznik.

-Więcej nie wchodź bez pukania. – Poruszył mi nakazująco palcem.

-To ty zamykaj łazienkę.

Weszłam do pomieszczenia. Umyłam się i ubrałam mundurek. Poszłam do pokoju przeczesała włosy, miałam je do ramion. Nałożyłam lekki makijaż i zeszłam na dół. Deidara robił sobie kanapki. Ustałam koło niego i także zrobiłam je sobie.

-Zawieziesz mnie? – Zapytałam słodziutko.

-Nie. – Oznajmił, śmiejąc się pod nosem.

-Zawieziesz. – Walnęłam go w ramię.

-Może. – Nadal się podśmiewywał.

-Przestań. – Udałam obrażoną.

-Yhym.

Spojrzał na zegarek.

-Mamy pięć minut.

Zabrał moje i swoje kanapki włożył do swojej torby. Pchnął mnie żeby wyszła.

-Jedziemy motorem.

-Okej.

Podał mi kask. Sam założył swój. Wsiedliśmy,  nacisnął gaz i pojechaliśmy. Dojechaliśmy w 3 minuty. Zsiadłam z motoru i oddałam kask bratu. On wyjął kanapki ze swojej torby i podał mi je.

-Dzięki. – Oznajmiłam.

-Deidara myślałem, że się spóźnisz na lekcje. - Powiedział podchodzący do nas Sasori.

-Siema Saso.

Podszedł do Deidary i przybił mu piątkę. Zerknęłam na niego, a on na mnie.

-Co to za ślicznotka z tobą przyjechała? – Nie zwróciłam na ich gadanie uwagi, ale gdy zobaczyłam rękę chłopaka przed sobą. Nie wytrzymałam. -Cześć jestem Sasori.

-Oj Saso nie pamiętasz mnie? – Zaśmiałam się, Dei także wybuchnął śmiechem.

-Stary to twoja siostra? Tak wyrosła przez rok?

-Tak, tak. Więc od teraz się nie znamy. - Pokazał żebym już poszła.

-*-

Ustałam przed drzwiami klasy. Poprawiłam ubranie i głęboko odetchnęłam. Otworzyłam drzwi i weszłam. Usłyszałam głos Ino.

-Znowu ktoś nowy do naszej klasy dochodzi. Pierw Lee, Kiba i Gaara. I ta Tenten. - Cała grupa dziewcząt stojąca koło niej w kółku zaczęła przytakiwać.

-Czy to nie Sakura? - Zapytał się Ino siedzący za nią Naruto. Sasuke patrzył już na mnie. Ino gwałtownie wstała i spojrzała w moją stronę.

-Sakura! - Wrzasnęła Ino i podbiegła do mnie.

-Ino. Dusisz mnie i roztrzepujesz włosy.

-Przepraszam.

-Sakura a jednak do nas wróciłaś. - Wtrącił się Naruto. Sasuke szedł koło niego.

-Nom! Życie tu jest fajniejsze. – Zaśmiałam się.  

-Dzień dobry. Dzień dobry. Siadajcie na miejsca. – Do klasy wszedł wychowawca, Kakashi.

Z przyzwyczajenia chciałam usiąść przy Ino. Ale koło niej siadała dziewczyna w chińskich koczkach.

-A sorry zapomniałam.

-Nie Tenten się przesiądzie. Prawda? – Uśmiechnęła się Ino do dziewczyny.

-Nie ma przesiadania. – Zaczął wychowawca. – Sakura usiądź tam. Z Kibą.

Spojrzałam nie chętnie na ławkę i usiadłam koło chłopaka.

-Sakura. – Ktoś klepnął mnie w ramie.

Odwróciłam się i zobaczyłam Shikamaru. Podał mi karteczkę.

Trzeba to świętować. W sobotę impreza. Ino.

Właśnie chciałam odpisać, ale na mój pech koło mnie znalazł się nauczyciel.

-Karteczka. – Zaczął. – Jeśli jest ważna to niech brat odbierze.

-Nie jest. – Oznajmiłam wracając do pisania w zeszycie definicji.

Chłopak siedzący koło niej szturchnął mnie w ramie.

-Cześć. Czemu twoi rodzice nie odbiorą tej karteczki?

-Nie twój interes. – Wysyczałam. 

-----------------------------------------------

Tak, tak. Już kiedyś pisałam to opowiadanie. Ale potem nie miałam na nie czasu i ochoty, a teraz mam! I mam nadzieje, że w końcu je dokończę. Pozmieniam kilka wątków, więc jeśli ktoś czytał już to opowiadanie, to jeśli chce niech czyta jeszcze raz. :D

Pozdrawiam. :)